Menu
Punten

‘Voor Ryan was ik harder dan voor de andere jongens, omdat hij ook mijn zoon is,’ zegt Soenil Bahadoer (51), patron-cuisinier van tweesterrenrestaurant De Lindehof in Nuenen. Beide heren beamen dat je over een extreme dosis doorzettingsvermogen en tomeloze energie moet beschikken, wil je slagen in het kookvak en het leven.

Soenil: ‘Je kunt passie hebben en je kunt talentvol zijn, maar zonder doorzettingsvermogen kom je er niet. Waar we nu staan met De Lindehof, met twee Michelinsterren, daar hebben we meer dan twintig jaar over gedaan. Mensen verklaren je daarom soms voor gek. Hoe kun je dat iedere dag volhouden op dat niveau?’ Ryan vult aan: ‘Toen mijn vader de kans kreeg om voor zichzelf te beginnen was dat bijzonderder dan dat het nu is. Tegenwoordig kun je op iedere hoek van de straat beginnen wat je wilt beginnen. “Haal maar een foodtruck, dan beginnen we morgen.” In de jaren negentig was dat wel anders. Toen maakte het nog uit wat voor opleiding je had gevolgd, wat je bij je vorige chefs had geleerd.’

Het verleden en de toekomst

‘Ryan werd, toen hij later officieel in mijn keuken werkte, het strengst behandeld. Ik was keihard voor hem. Was Ryan de hele dag bezig met één vegetarisch gerecht, dan vond ik dat hij daarop stond te klooien. Maar wat er uit zijn handen kwam was altijd top! Hij was toen al creatief, en nu nog. Hij weet gerechten precies met de juiste diepgang te maken. In de toekomst mag hij nog meer ontdekken. Als creatieve fooddesigner ideeën opdoen voor De Lindehof. We houden ook in het achterhoofd dat hij het restaurant op den duur van me overneemt. Maar voor die tijd openen we samen nog een prachtig nieuw restaurant waar je met iedere portemonnee naartoe kan.’

De ultieme kookmachine

Vader en zoon staan samen sterker, dat merken ze allebei: ‘Als ik de kennis van Ryan zou hebben en Ryan mijn doorzettingsvermogen, dan waren we de ultieme kookmachine. Ryan kan veel beter communiceren. Door zijn hbo-studie is hij veel meer een kennisman dan ik. Een kookdemo geven in het Engels vind ik lastig. Daarom neem ik Ryan ook graag met me mee, zoals laatst naar Hongkong. Ik voel me dan veel sterker.'

Zo vader, zo zoon. De energie van de Lindehof

Risico's van het vak

Het vak is niet zonder risico’s, en die moet je ook durven nemen. Daar kan Ryan over meepraten: ‘Risico nemen is een bijzonder gevoel. Vooral als het een keer is misgegaan en de hele wereld over je heen valt met “jij dit, en je vader dat”. Ik ben nu heel voorzichtig. Voor mij lukken de dingen niet zoals het bij mijn vader allemaal is gelukt. Hij is dan ook een heel ander type mens. Ik kies graag de makkelijke weg om iets te bereiken. Hij is meer een figuur als Tony Montana uit Scarface: hij wil de wereld veroveren. Als hij iets ziet wat hij kan pakken, dan maakt hij er desnoods zelf een weg naartoe.'

Twee handen op één buik

Nu Ryan wat ouder is, voelt het soms alsof hij mijn broertje is. Ryan: ‘Ik zie mijn vader meer als m’n beste vriend, we zijn twee handen op één buik en hebben onderling een heel fijne verstandhouding.

We kunnen alles tegen elkaar zeggen, ook de negatieve dingen. Dat kunnen we prima van elkaar hebben, al zijn we soms tactloos. Mijn vader is gewoon zo. Die is niet bang om iets tegen mensen te zeggen. Maar op televisie en in de media lijkt het dan alsof we elkaar afvallen, waar iedereen dan meteen weer zijn mening over klaar heeft. Ik kan het prima hebben en heb er inmiddels een olifantshuid voor ontwikkeld. Van mij hoeft hij zeker niet te veranderen. Ik hoef hem ook nergens voor te behoeden. Waarom? Hij is bulletproof en onnavolgbaar.’

Benieuwd naar nog meer Vader & Zoon verhalen? Lees hier het verhaal van Erik en Juliën van Loo van restaurant Parkheuvel.

Cook&Save
Producten
Recepten
Winkelmand
Menu